Η στάση της Εκκλησίας απέναντι στην ομοφυλοφιλία

Η θέση της Εκκλησίας για την ομοφυλοφιλία

            Πολλοί θεωρούν ότι η Εκκλησία είναι ένας κοσμικός οργανισμός που πρέπει να υπακούει¹ στους νόμους της Πολιτείας και να αποδέχεται ό,τι θεωρεί ως ηθικό² η πλειονότητα των ανθρώπων. Σήμερα οι άνθρωποι θεωρούν δικαίωμά τους να ζουν όπως θέλουν και πιστεύουν ταυτόχρονα ότι μπορεί να ονομάζονται χριστιανοί χωρίς να γνωρίζουν το λόγο του Θεού, στην αγία Γραφή και την ιερή Παράδοση, χωρίς να μετέχουν συνειδητά στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας και χωρίς να αγαπούν ανιδιοτελώς, διακονώντας τους συνανθρώπους τους.

             Στην Παλαιά Διαθήκη και μάλιστα στο πρώτο βιβλίο της Πεντατεύχου, ο Θεός δημιουργεί τον άντρα και τη γυναίκα³ με σκοπό να γίνουν ανδρόγυνο⁴ και να αποκτήσουν πολλούς απογόνους⁵. Μετά την απόφαση των πρωτοπλάστων να μην εμπιστευτούν το Θεό, να μην κάνουν υπακοή στο θέλημά του και να συνεχίσουν αμετανόητοι τη ζωή τους έξω από τον παράδεισο, βλέπουμε ότι και οι απόγονοί τους αντί να αξιοποιήσουν τα χαρίσματα⁶ του Θεού επιλέγουν την αμαρτία⁷. Στην π.Χ. περίοδο, η περιοχή⁸ των Σοδόμων και Γομόρρων ήταν ιδιαίτερα κακόφημη γιατί οι κάτοικοι των Σοδόμων⁹ αδιαφορούσαν για το Νόμο του Θεού¹⁰ και είχαν « παρά φύσιν » σχέσεις οι περισσότεροι απ’ αυτούς, γι’αυτό και ο Θεός τους τιμώρησε¹¹ για παραδειγματισμό¹². Ο προφήτης Ησαΐας λέει ότι αν ο Θεός δεν είχε φροντίσει να υπάρχει ένα εκλεκτό υπόλοιπο¹³ στους Ιουδαίους της εποχής του, θα είχε καταντήσει ο λαός πολύ αμαρτωλός, σαν αυτόν των Σοδόμων και ο προφήτης Ιερεμίας ¹⁴ θεωρεί τους ψευδοπροφήτες της Ιερουσαλήμ χειρότερους κι απ’ αυτούς που ζούσαν στα Σόδομα.

            Στην Καινή Διαθήκη οι ευαγγελιστές¹⁵ χρησιμοποιούν τα Σόδομα και τα Γόμορρα ως μέτρο σύγκρισης για ανθρώπους κακοπροαίρετους και αντίθετους στο έργο των αποστόλων. Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι όσοι ζουν χωρίς τη χάρη του Θεού, επιλέγουν να ζουν με τα πάθη¹⁶ τους που είναι στην ουσία ό,τι τους προτείνει ο σατανάς¹⁷, ο οποίος αντιστρατεύεται¹⁸ το θέλημα του Θεού. Όσοι αδιαφορούν¹⁹ για το Νόμο του Θεού, αμαρτάνουν και δεν θα κληρονομήσουν²⁰ τη Βασιλεία του Θεού. Η ομοφυλοφιλία²¹ θεωρείται επικίνδυνο πάθος που οδηγεί στον πνευματικό θάνατο²².

             Η Εκκλησία σήμερα, απευθύνεται σε ακατήχητους χριστιανούς που βαφτίστηκαν σε βρεφική ηλικία και οι γονείς τους τις περισσότερες φορές δεν είναι συνειδητοί χριστιανοί και είναι δύσκολο να συνομιλήσει μαζί τους όταν θεωρούν ότι δικαιούνται να κάνουν ό,τι θέλουν²³. Η ελευθερία χωρίς κανόνες και προϋποθέσεις γίνεται ασυδοσία, όταν τα πρόσωπα δεν είναι ώριμα. Η Εκκλησία δέχεται όσους θέλουν να είναι πολίτες της Βασιλείας του Θεού, μετανιώνουν²⁴ για τα τυχόν σφάλματά²⁵ τους και ζητούν με συντριβή το έλεος του Θεού.

            1. Οι χριστιανοί όταν βρίσκονται μπροστά στο δίλημμα να υπακούσουν στο θέλημα του Θεού ή τις κοσμικές εξουσίες που απαιτούν λατρεία στα είδωλα, επιλέγουν « πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις » ( Πράξ. 5,29 ).

            2. Ο νόμος του Θεού δεν έχει σχέση με την ηθική των ανθρώπων που μεταβάλλεται όπως η μόδα. Υπήρχαν κοινωνίες, όπως αυτή των Σπαρτιατών, όπου ήταν αποδεκτές οι ολοκληρωμένες σχέσεις μεταξύ ενός μεγαλύτερου σε ηλικία άντρα, που ονομαζόταν « εἴσπνηλος » και ήταν ο εραστής κι ενός νεαρώτερου του « ἀΐτα » που ήταν ο ερώμενος   ( ΘΕΟΚΡΙΤΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΑΚΟΥΣΙΟΥ ΒΟΥΚΟΛΙΚΑ, ΕΙΔΥΛΛΙΟΝ ΙΒ΄, σ.58,13-14 Τheocritus Bio et Moschus, Augusti Meinekii, Berolini, 1836 ).

            3. « ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς » ( Γέν. 1,27 και 5,2 ).

            4. « καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν » ( Γέν. 2,24 ).

            5. « αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν … » ( Γέν. 1,28 ).

            6. « ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν » ( Γέν. 1,27 ).

            7. « … ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς καί πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά πάσας τάς ἡμέρας » ( Γέν. 6,5 ).

            8. Στη νεκρά θάλασσα.

            9. « ⁴ … οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως οἱ Σοδομῖται περιεκύκλωσαν τήν οἰκίαν … ⁵ καί ἐξεκαλοῦντο τόν Λώτ καί ἔλεγον πρός αὐτόν Ποῦ εἰσιν οἱ ἄνδρες οἱ εἰσελθόντες πρός σέ τήν νύκτα; ἐξάγατε αὐτούς πρός ἡμᾶς, ἵνα συγγενώμεθα αὐτοῖς » ( Γέν. 19,4-5 ).

          10. « καί μετά ἄρσενος οὐ κοιμηθήσῃ κοίτην γυναικός· βδέλυγμα γάρ ἐστιν » ( Λευϊτ. 18,22 ). Το σώμα είναι « ναός τοῦ ἁγίου Πνεύματος » ( Α΄ Κορ. 6,19 ) και « εἴ τις τόν ναόν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γάρ ναός τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν »     ( Α΄ Κορ. 3,17 ).

          11. « ²⁴ καί Κύριος ἔβρεξεν ἐπί Σόδομα καί Γόμορρα θεῖον καί πῦρ παρά Κυρίου ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ²⁵ καί κατέστρεψεν τάς πόλεις ταύτας καί πᾶσαν τήν περίοικον καί πάντας τούς κατοικοῦντας ἐν ταῖς πόλεσιν καί πάντα τά ἀνατέλλοντα ἐκ τῆς γῆς » ( Γέν. 19,24-25). O ι. Χρυσόστομος τονίζει: « Ἐπειδή γάρ οἱ ταύτην οἰκοῦντες ἄνθρωποι πολύν τῆς πονηρίας τόν καρπόν ἐπεδείξαντο, διά τοῦτο καί τῆς γῆς, φησί, τούς καρπούς ἀχρήστους ἐργάζομαι, ἵνα καί ἐκείνων ἀφανισθέντων αὕτη διηνεκές ὑπόμνημα γένηται ταῖς μετά ταῦτα γενεαῖς, διά τῆς οἰκείας ἀκαρπίας πάντας διδάσκουσα τῶν ἐνοικησάντων αὐτῇ τήν πονηρίαν » ( Ιωάν. Χρυσοστόμου, Ὁμιλία ΜΓ΄ εἰς τήν Γένεσιν, P.G. 54, 405).

          12. Φαίνεται σκληρό στην εποχή μας να επιβάλλεται θανατική ποινή σε ανθρώπους, προκειμένου να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι και να σταματήσουν τις απάνθρωπες πρακτικές τους. Στην Παλαιά Διαθήκη που ο λαός ήταν σκληρόκαρδος, ο φόβος της σκληρής ποινής απέτρεπε τους επιρρεπείς σε αποκρουστικές πράξεις: « καί ὅς ἄν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανατούσθωσαν, ἔνοχοι εἰσιν » ( Λευϊτ. 20,13 ).

          13. « καί εἰ μή Κύριος Σαβαώθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα ἄν ἐγενήθημεν καί ὡς Γόμορρα ἄν ὡμοιώθημεν » ( Ησ. 1,9 ).

          14. « … ἐγενήθησάν μοι πάντες ὡς Σόδομα καί οἱ κατοικοῦντες αὐτήν ὥσπερ Γόμορρα » ( Ιερ. 23,14 ).

          15. « … ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καί Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἤ τῇ πόλει ἐκείνῃ » ( Ματθ. 10,15 ).

          16. « ²¹ ἔσωθεν γάρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοί οἱ κακοί ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, ²² κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμός πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· ²³ πάντα ταῦτα τά πονηρά ἔσωθεν ἐκπορεύονται καί κοινοῖ τόν ἄνθρωπον » ( Μάρκ. 7,21-23 ).

          17. « Δυσκολώτερα δέ τά παρά φύσιν καί ἀηδέστερα, ὥστε οὐδέ ἡδονήν ἄν ἔχοιεν εἰπεῖν· ἡ γάρ γνησία ἡδονή ἡ κατά φύσιν ἐστίν· ἀλλ’ ὅταν ὁ Θεός ἐγκαταλίπῃ, πάντα ἄνω καί κάτω γίνεται. Διά τοῦτο οὐ τό δόγμα αὐτοῖς σατανικόν μόνον ἦν, ἀλλά καί ὁ βίος διαβολικός » ( Ιωάν. Χρυσοστόμου, Ὁμιλία Δ΄ εἰς τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν,  P.G. 60, 417 ).

          18. « ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λεγόμενον Θεόν » ( Β΄ Θεσ. 2,4 ).

          19. « ⁹ … δικαίῳ νόμος οὐ κεῖται, ἀνόμοις δέ καί ἀνυποτάκτοις, ἀσεβέσι καί ἁμαρτωλοῖς, ἀνοσίοις καί βεβήλοις, … ¹⁰ πόρνοις, ἀρσενοκοίταις, ἀνδραποδισταῖς, ψεύσταις, ἐπιόρκοις, καί εἴ τι ἕτερον τῇ ὑγιαινούσῃ διδασκαλίᾳ ἀντίκειται » ( Α΄ Τιμ. 1,9-10 ).

          20. « ⁹ ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί οὔτε ἀρσενοκοῖται ¹⁰ οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι » ( Α΄ Κορ. 6,9-10 ).

          21. « ²⁶ Διά τοῦτο παρέδωκεν αὐτούς ὁ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας . αἵ τε γάρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, ²⁷ ὁμοίως τε καί οἱ ἄρσενες ἀφέντες τήν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τήν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καί τήν ἀντιμισθίαν ἥν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες » ( Ρωμ. 1,26-27 ). Και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος επαυξάνει: « Τοιαύτη γάρ ἦν ἡ μίξις τῶν ἀνδρῶν τῆς γῆς Σοδόμων, τό τοιοῦτον σῶμα ἀχρηστότερον ἀποφαίνουσα. Τι γάρ ἀνδρός πεπορνευμένου μυσαρώτερον; Τί δέ ἐναγέστερον; Ὤ τῆς μανίας ! ὤ τῆς παραπληξίας ! » ( Ιωάν. Χρυσοστόμου, Ὁμιλία Δ΄ εἰς τήν πρός Ρωμαίους ἐπιστολήν, P.G. 60, 420 ).

          22. « τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, τό δέ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωή αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν » ( Ρωμ. 6,23 ).

          23. « πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ’ οὐ πάντα οἰκοδομεῖ » ( Α΄ Κορ. 10,23 ).

          24. Στον Ζ΄ κανόνα ο Μέγας Βασίλειος ορίζει τριάντα χρόνια επιτίμιο στους « ἀρρενοφθόρους » όπως και στους « μοιχούς » και στους    « εἰδωλολάτρες », αν μετανιώσουν για την « ἀκαθαρσία » τους. Στον ΞΒ΄ κανόνα καθορίζεται: « Ὁ τήν ἀσχημοσύνην ἐν τοῖς ἄρρεσιν ἐπιδεικνύμενος, τῷ χρόνῳ τοῦ ἐν τῇ μοιχείᾳ παρανομοῦντος οἰκονομηθήσεται » ( Πηδάλιον, σ.622 ).

          25. « ὅστις ὅλον τόν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δέ ἑνί, γέγονε πάντων ἔνοχος » ( Ιακ. 2,10 ).

      

                                    Βιβλιογραφία

           1. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ Ο΄, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1981

           2. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, ΑΘΗΝΑ 1997

           3. NOVUM TESTAMENTUM GRAECE, NESTLE – ALAND, STUTTGART 1981

           4. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1981

           5. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, Το πρωτότυπο κείμενο με μετάφραση στη δημοτική, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, ΑΘΗΝΑ 1989

6. Η  ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕΤΑ ΣΥΝΤΟΜΟΥ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΥΠΟ ΠΑΝ. Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἔκδοσις πεντηκοστή Δευτέρα, ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ « Ο ΣΩΤΗΡ », ΑΘΗΝΑΙ 2007

7. ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΤΗΣ Κ. ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΟΜΟΣ Α΄, Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἔκδοσις τρίτη,  ΑΔΕΛΦ. ΘΕΟΛ. « Ο ΣΩΤΗΡ », ΑΘΗΝΑΙ, 1978

8. ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΑΣ ΤΗΣ Κ. ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΟΜΟΣ Β΄, Π.Ν.ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἔκδοσις τρίτη, ΑΔΕΛΦ. ΘΕΟΛ. « Ο ΣΩΤΗΡ », ΑΘΗΝΑΙ, 1979.

9. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, 9^ΟΣ ΤΟΜΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1966.

         10. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, 11^ΟΣ ΤΟΜΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1967.

         11. J.-P. MIGNE , P.G. 60

         12. J.-P. MIGNE , P.G. 54

         13. ΠΗΔΑΛΙΟΝ, Αγαπίου ιερομονάχου και Νικοδήμου μοναχού, ΑΣΤΗΡ, Αθήναι,1982.

         14. http://el.wikipedia.org/wiki 

         15. http://en.wikipedia.org/wiki