με το μάτι του ΓιΠα: 10/01/17

Κυριακή 1 Οκτωβρίου 2017

στην Πάτμο !

Ποιός είναι ο σκοπός της Μετάνοιας ;

Ποιός είναι ο σκοπός της Μετάνοιας;

Μετάνοια δεν είναι μόνο η αλλαγή του νου αλλά κυρίως του τρόπου ζωής. Η ειλικρινής μετάνοια στηρίζεται στην ταπείνωση και την αρχοντιά, καθαρίζει το υποσυνείδητο και το συνειδητό, την πρόθεση¹ και την πραγματοποίηση της αμαρτωλής σκέψης.

Τα στάδια της Μετάνοια είναι τρία: α) η συνειδητοποίηση του λάθους β) η απόφαση για αλλαγή και γ) η πραγματοποίηση αυτής της αλλαγής.

Σκοπός της μετάνοιας είναι η συγχώρηση, η επανένταξη δηλαδή του αμαρτωλού, στο σώμα του Χριστού², στην Εκκλησία. Πολύ βοηθάει το προσωπικό³ παράδειγμα και η διακριτική ανιδιοτελής αγάπη καθόλου όμως η κατάκριση⁴, η επιθετική και κακόβουλη κριτική, που σκοπό έχει να προσβάλει τον φταίχτη, ταυτίζοντας την πράξη⁵ του αμαρτωλού με το πρόσωπο.

Θετικά παραδείγματα μετάνοιας είναι ο Δαβίδ⁶, ο Ζακχαίος⁷, ο Σαούλ⁸, ο απόστολος Πέτρος⁹, ο άσωτος γιος της γνωστής παραβολής του « φιλεύσπλαχνου πατέρα »¹⁰, η οσία Μαρία η Αιγυπτία¹¹ ενώ αρνητικό παράδειγμα είναι ο Ιούδας ο Ισκαριώτης¹², ο οποίος κρεμάστηκε για να γλυτώσει από τις τύψεις.

Το μυστήριο της Μετάνοιας (εξομολόγηση ), είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την επάξια συμμετοχή μας στη Θεία Ευχαριστία.

1. Η Εκκλησία δίνει βάρος και στα κατά διάνοιαν αμαρτήματα, αφού διαβάζουμε στην αγία Γραφή ότι « … πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρός τό ἐπιθυμῆσαι αὐτήν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτήν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ » ( Ματθ. 5,28 ) και μάλιστα στην Παλαιά Διαθήκη λέει « ἀπόστρεψον ὀφθαλμόν ἀπό γυναικός εὐμόρφου καί μή καταμάνθανε κάλλος ἀλλότριον· ἐν κάλλει γυναικός πολλοί ἐπλανήθησαν, καί ἐκ τούτου φιλία ὡς πῦρ ἀνακαίεται » ( Σοφ. Σειράχ 9,8 ).

2. « ²²… καί αὐτόν ( Χριστόν ) ἔδωκε κεφαλήν ὑπέρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ· ²³ ἥτις ἐστί τό σῶμα αὐτοῦ, τό πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου » ( Εφεσ. 1,22-23 ) και « … αὐτός ( ὁ Χριστός ) ἐστιν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας· … » ( Κολοσ. 1,18 ) και « … ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστός ὑπέρ ἡμῶν ἀπέθανε » ( Ρωμ. 5,8 ).

3. Είναι η χάρη του Θεού που δωρίζεται στους συνειδητούς χριστιανούς, οι οποίοι μετέχουν στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας κι όχι οι εγωκεντρικές ατομικές δεξιότητες. Ο απόστολος Παύλος προτρέπει τους χριστιανούς « μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς κἀγώ Χριστοῦ » ( Α΄ Κορ. 11,1 ).

4. Οι χριστιανοί δεν έχουν δικαίωμα να κρίνουν τους συνανθρώπους τους γιατί η κρίση ανήκει μόνο στο Θεό και το παρελθόν ούτε εγγυάται, ούτε καθορίζει το μέλλον μας. Ο Κύριος λέει « ¹ μή κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε ² ἐν ᾧ γάρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, … » ( Ματθ. 7,1-2 ) και ο απόστολος Παύλος συνεχίζει « διό ἀναπολόγητος εἶ, ὦ ἄνθρωπε πᾶς ὁ κρίνων· ἐν ᾧ γάρ κρίνεις τόν ἕτερον, σεαυτόν κατακρίνεις· τά γάρ αὐτά πράσσεις ὁ κρίνων » ( Ρωμ. 2,1 ). Όλοι είμαστε αμαρτωλοί, γι’ αυτό « … ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ’ αὐτήν » ( Ιωάν. 8,7 ).

5. « ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστίν, … » ( Α΄ Ιωάν. 3,8 ) και « τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος, … » ( Ρωμ. 6,23 ) και « ⁹ ἤ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μή πλανᾶσθε· οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοί οὔτε μαλακοί οὔτε ἀρσενοκοῖται ¹⁰ οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι » ( Α΄ Κορ. 6,9-10 ) και « ²⁹ πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ, πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ μεστούς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυριστάς, ³⁰ καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετάς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ³¹ ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας » ( Ρωμ. 1,29-31 ).

6. Ο προφητάναξ μετάνιωσε, για τη μοιχεία του με τη Βηρσαβεέ ( Β΄ Βασιλειών 11,4 ) και τη δολοφονία του συζύγου της Ουρία του Χετταίου ( Β΄ Βασιλ. 11,24 ), μετά τον έλεγχο από τον προφήτη Νάθαν ( Β΄ Βασιλ. 12,1-14 ) και το θάνατο του παιδιού του ( Β΄ Βασιλειών 12,18 ).

7. Ο τελώνης μόλις συνάντησε το Χριστό, δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει τις αδικίες που είχε κάνει ως φοροεισπράκτορας αλλά είπε « ἰδού τά ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καί εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν » ( Λουκ. 19,8 ).

8. Ο απόστολος Παύλος από διώκτης, « … καθ’ ὑπερβολήν ἐδίωκον τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ » ( Γαλάτ. 1,13 ), μεταστράφηκε στη Δαμασκό ( Πράξ. 9,18 ), έγινε απόστολος, πέρασε πολλούς κινδύνους « ²⁴ὑπό Ἰουδαίων πεντάκις τεσσαράκοντα παρά μίαν ἔλαβον, ²⁵ τρίς ἐρραβδίσθην, ἅπαξ ἐλιθάσθην, τρίς ἐναυάγησα, νυχθήμερον ἐν τῷ βυθῷ πεποίηκα· ²⁶ ὁδοιπορίαις πολλάκις, κινδύνοις ποταμῶν, κινδύνοις ληστῶν, κινδύνοις ἐκ γένους, κινδύνοις ἐξ ἐθνῶν, κινδύνοις ἐν πόλει, κινδύνοις ἐν ἐρημίᾳ, κινδύνοις ἐν θαλάσσῃ, κινδύνοις ἐν ψευδαδέλφοις· ²⁷ ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, ἐν ἀγρυπνίαις πολλάκις, ἐν λιμῷ καί δίψει, ἐν νηστείαις πολλάκις, ἐν ψύχει καί γυμνότητι· » ( Β΄ Κορινθ. 11,24-27 ) και αποκεφαλίστηκε μετά τη β΄ φυλάκισή του στη Ρώμη, « τόν ἀγῶνα τόν καλόν ἠγώνισμαι, τόν δρόμον τετέλεκα, τήν πίστιν τετήρηκα » ( Β΄ Τιμοθ. 4,7 ).

9. Ο απόστολος Πέτρος αρνήθηκε τρεις φορές το Χριστό, στην αυλή του παλατιού του αρχιερέα Καϊάφα, ενώ ο Κύριος, καταδικαζόταν σε θάνατο από το μεγάλο συνέδριο των ιουδαίων. Στη δεύτερη άρνηση « … ἠρνήσατο μεθ’ ὅρκου … » και στην τρίτη άρνηση « ἤρξατο καταθεματίζειν καί ὀμνύειν … » ο Πέτρος και όταν λάλησε ο πετεινός, θυμήθηκε τα λόγια τοῦ Ιησού και « … ἔκλαυσε πικρῶς » ( Ματθ. 26,69-75 ).

10. Λουκ. 15,11-32 και « … πάτερ, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου καί οὐκέτι εἰμί ἄξιος κληθῆναι υἱός σου » ( Λουκ. 15,21 ).

11. Στα χρόνια Ιουστινιανού 550 μ.Χ. στην Αίγυπτο, στα Ιεροσόλυμα, στην έρημο για 47 χρόνια και με αββά Ζωσιμά. Γιορτάζει την ε΄ Κυριακή των νηστειών.

12. « καί ρίψας τά ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καί ἀπελθών ἀπήγξατο » ( Ματθ. 27,5 ) και « … πρηνής γενόμενος ἐλάκησε μέσος, καί ἐξεχύθη πάντα τά σπλάγχνα αὐτοῦ » ( Πράξ. 1,18 ).

Βιβλιογραφία

1. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ Ο΄, ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΑΘΗΝΑΙ 1981

2. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ, Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, ΑΘΗΝΑ 1997

3. Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ, Το πρωτότυπο κείμενο με μετάφραση στη δημοτική, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, ΑΘΗΝΑ 1989

4. ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ, ΑΘΗΝΑΙ 1968

5. http://el.wikipedia.org/wiki

Ποιός είναι ο σκοπός του γάμου ;

Ποιός είναι ο σκοπός του γάμου;

Οι άνθρωποι μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα στην έγγαμη ζωή¹ και την άγαμη², όταν ωριμάσουν κι αισθανθούν έτοιμοι, προκειμένου να φτάσουν στην κατά χάριν θέωση³.

Η σχέση ανάμεσα σ’ έναν άντρα και μια γυναίκα⁴, μπορεί να είναι καλής ποιότητας ( ο ένας ν’ αγαπάει και να συμπληρώνει⁵ τον άλλο) ή κακής ποιότητας ( ο ένας να χρησιμοποιεί τον άλλο ως αντικείμενο ηδονής, κουμπαρά κ.λ.π. ).

Γάμος ονομάζεται η σχέση με κοινή ζωή και προοπτική, η οποία στηρίζεται στην εμπιστοσύνη⁶, την ειλικρίνεια και την καθαρότητα των δυο προσώπων. Το μυστήριο του γάμου⁷ δεν μετατρέπει αυτόματα - μαγικά τη σχέση του αντρόγυνου σε μια ιδεώδη κοινωνία, με την ευλογία της Εκκλησίας. Η δυναμική πορεία των νεόνυμφων ξεκινάει από την ιδιοτελή αγάπη ( αγαπάω το σύντροφό μου, για τ’ αντικειμενικά του προσόντα, σε μια σχέση συναλλαγής ), προχωράει στη φυσική αγάπη ( αγαπάω και τα παιδιά⁸ μου ), για να φτάσει στην ανιδιοτελή αγάπη ( αγαπώ κάθε πλάσμα αυτού του κόσμου χωρίς συμφέρον ή αντάλλαγμα ). Σκοπός του γάμου είναι η μετατροπή της συμβίωσης σε μια αιώνια σχέση ( ξεπέρασμα της φθοράς ), με την απαραίτητη συμμετοχή στα υπόλοιπα ιερά μυστήρια και μάλιστα στη θεία ευχαριστία. Το διαζύγιο⁹ έχει δοθεί καταχρηστικά στους ανθρώπους για τη σκληροκαρδία τους¹⁰.

Ο χριστιανικός γάμος έχει τον ίδιο στόχο με τον μοναχισμό¹¹, να μάθουμε ν’ αγαπάμε το Θεό και την πλάση, μόνο που γίνεται με πιο εύκολο τρόπο.

1. « ¹… καλόν ἀνθρώπῳ γυναικός μή ἅπτεσθαι· ² διά δέ τάς πορνείας ἕκαστος τήν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καί ἑκάστη τόν ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω » ( Α΄ Κορ. 7,1-2 ).

2. « … εἰσίν εὐνοῦχοι οἵτινες εὐνούχισαν ἑαυτούς διά τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὁ δυνάμενος χωρεῖν χωρείτω » ( Μτθ. 19,12 ). « ⁸ Λέγω δέ τοῖς άγάμοις καί ταῖς χήραις, καλόν αὐτοῖς ἐάν μείνωσιν ὡς κἀγώ· ⁹ εἰ δέ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν, κρεῖττον γάρ ἐστιν γαμῆσαι ἤ πυροῦσθαι » ( Α΄ Κορ. 7,8-9 ).

3. « ³Τοῦτο γάρ ἐστιν θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπό τῆς πορνείας … ⁷οὐ γάρ ἐκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεός ἐπί ἀκαθαρσίᾳ ἀλλ’ ἐν ἁγιασμῷ » ( Α΄ Θεσ. 4,3 και 7 ).

4. « ²⁷ καί ἐποίησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. ²⁸ καί ηὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός λέγων Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν …» ( Γέν. 1,27-28 ).

5. « μηδείς τό ἑαυτοῦ ζητείτω, ἀλλά τό τοῦ ἑτέρου ἕκαστος » ( Α΄ Κορ. 10,24 ).

6. « καί ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε Ἀδάμ καί ἡ γυνή αὐτοῦ, καί οὐκ ᾐσχύνοντο» ( Γέν. 2,25 ).

7. « ²¹ ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις¹² ἐν φόβῳ Χριστοῦ. ²² Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ²³ ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. ²⁴ ἀλλ' ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. ²⁵ οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ²⁶ ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ρήματι, ²⁷ ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ρυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ' ἵνα ᾖ ἁγία καὶ ἄμωμος. ²⁸ οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα. ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· ²⁹ οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ' ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν ἐκκλησίαν· ³⁰ ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ³¹ ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν¹³. ³² τὸ μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ἐκκλησίαν. ³³ πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ' ἕνα ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα » ( Εφεσ. 5,21-33 ).

« Ἀδελφοί, εὐχαριστεῖτε πάντοτε ὑπὲρ πάντων, ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τῷ Θεῷ καὶ Πατρί, ὑποτασσόμενοι ἀλλήλοις ἐν φόβῳ Χριστοῦ. Αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ὑποτάσσεσθε ὡς τῷ Κυρίῳ, ὅτι ὁ ἀνήρ ἐστι κεφαλὴ τῆς γυναικός, ὡς καὶ ὁ Χριστὸς κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτός ἐστι σωτὴρ τοῦ σώματος. Ἀλλ᾿ ὥσπερ ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτω καὶ αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσιν ἐν παντί. Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τὰς γυναῖκας ἑαυτῶν, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς ἠγάπησε τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἑαυτὸν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς, ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ, καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι, ἵνα παραστήσῃ αὐτὴν ἑαυτῷ ἔνδοξον τὴν Ἐκκλησίαν, μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῥυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων, ἀλλ᾿ ἵνᾳ ᾗ ἁγία καὶ ἄμωμος. Οὕτως ὀφείλουσιν οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶν τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας, ὡς τὰ ἑαυτῶν σώματα· ὁ ἀγαπῶν τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἑαυτὸν ἀγαπᾷ· οὐδεὶς γάρ ποτε τὴν ἑαυτοῦ σάρκα ἐμίσησεν, ἀλλ᾿ ἐκτρέφει καὶ θάλπει αὐτήν, καθὼς καὶ ὁ Κύριος τὴν Ἐκκλησίαν· ὅτι μέλη ἐσμὲν τοῦ σώματος αὐτοῦ, ἐκ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ ἐκ τῶν ὀστέων αὐτοῦ· ἀντὶ τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δὺο εἰς σάρκα μίαν. Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Πλὴν καὶ ὑμεῖς οἱ καθ᾿ ἕνα, ἕκαστος τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα οὕτως ἀγαπάτω ὡς ἑαυτόν, ἡ δὲ γυνὴ ἵνα φοβῆται τὸν ἄνδρα ».

8. Καρπός της ευλογημένης προσωπικής και μοναδικής σαρκικής σχέσης¹⁴ είναι και τα παιδιά, τα οποία δεν είναι ο μοναδικός σκοπός του γάμου. Από την Παλαιά Διαθήκη, η ατεκνία και η στειρότητα, θεωρούνταν, τις περισσότερες φορές, ντροπή για τις παντρεμένες γυναίκες και τιμωρία από το Θεό¹⁵, ενώ τα παιδιά, όταν δεν ήταν ασεβή¹⁶, ευλογία¹⁷. Υπάρχουν περιπτώσεις άτεκνων ζευγαριών που ο Θεός τους χαρίζει¹⁸ παιδιά, όπως ο Άβραμ με τη Σάρα που γεννάει τον Ισαάκ, ο Ισαάκ με τη Ρεβέκκα που γεννάει τον Ησαύ και τον Ιακώβ, ο Ιακώβ με τη Ραχήλ που γεννάει τον Ιωσήφ και τον Βενιαμίν, ο Ελκανά με την Άννα που γεννάει το Σαμουήλ, ο Ιωακείμ και η Άννα που γεννάει την Παναγία, ο Ζαχαρίας με την Ελισάβετ που γεννάει τον Ιωάννη τον πρόδρομο κ.α.

9. « ³² … ὅς ἄν ἀπολύσῃ τήν γυναῖκα αὐτοῦ παρεκτός λόγου πορνείας, ποιεῖ αὐτήν μοιχᾶσθαι, καί ὅς ἐάν ἀπολελυμένην γυναῖκα γαμήσῃ, μοιχᾶται » ( Ματθ. 5,32 ) και « Οὐ μοιχεύσεις » ( Έξοδ. 20,13 και Δευτ. 5,17 ). « Τοῖς δέ γεγαμηκόσιν παραγγέλλω, οὐκ ἐγώ ἀλλά ὁ Κύριος, γυναῖκα ἀπό ἀνδρός μή χωρισθῆναι, … καί ἄνδρα γυναῖκα μη ἀφιέναι » ( Α΄ Κορ. 7,10-11 ).

10. « ⁵ ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ κολληθήσεται τῇ γυναικὶ αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν. ⁶ ὥστε οὐκέτι εἰσὶ δύο, ἀλλὰ σὰρξ μία. ὃ οὖν ὁ Θεὸς συνέζευξεν, ἄνθρωπος μὴ χωριζέτω. ⁷ λέγουσιν αὐτῷ· τί οὖν Μωσῆς ἐνετείλατο δοῦναι βιβλίον ἀποστασίου καὶ ἀπολῦσαι αὐτήν; ⁸ λέγει αὐτοῖς· ὅτι Μωϋσῆς πρὸς τὴν σκληροκαρδίαν ὑμῶν ἐπέτρεψεν ὑμῖν ἀπολῦσαι ( Δευτ. 24,1 ) τὰς γυναῖκας ὑμῶν· ἀπ᾿ ἀρχῆς δὲ οὐ γέγονεν οὕτω. ⁹ λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι ὃς ἂν ἀπολύσῃ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ μὴ ἐπὶ πορνείᾳ καὶ γαμήσῃ ἄλλην, μοιχᾶται· καὶ ὁ ἀπολελυμένην γαμήσας μοιχᾶται » ( Ματθ. 19,5-9 ).

11. Οι μοναχοί έχουν επιλέξει ένα διαφορετικό τρόπο άσκησης με την υπέρβαση κι όχι την άρνηση του γάμου. Αυτό τον τρόπο ζωής θα έχουν όλοι μετά τη Δευτέρα Παρουσία, στη Βασιλεία του Θεού, όπου τα αναστημένα¹⁹ σώματα δεν θα έχουν ανάγκη για φαγητό ή ξεκούραση, ούτε θα πολλαπλασιάζονται.

12. « ⁴ἡ γυνή τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλά ὁ ἀνήρ, ὁμοίως δέ καί ὁ ἀνήρ τοῦ ἰδίου σώματος οὐκ ἐξουσιάζει ἀλλά ἡ γυνή. ⁵ μη ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή τι ἄν ἐκ συμφώνου πρός καιρόν, ἵνα σχολάζητε τῇ νηστείᾳ και τῇ προσευχῇ· καί πάλιν ἐπί τό αὐτό συνέρχησθε, ἵνα μή πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς διά τήν ἀκρασίαν ( εξ αιτίας της έλλειψης συζυγικών σχέσεων { π.Κ. } ) ὑμῶν » ( Α΄ Κορ. 7,4-5 ).

13. « ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν » ( Γένεση 2,24 ).

14. « μή ἀποστερεῖτε ἀλλήλους, εἰ μή τι ἄν ἐκ συμφώνου πρός καιρόν, … ἵνα μή πειράζῃ ὑμᾶς ὁ σατανᾶς διά την ἀκρασίαν ὑμῶν » ( Α΄ Κορ. 7,5 ), όπου η ακρασία σύμφωνα με τον π.Κ.Π. είναι η έλλειψη συζυγικών σχέσεων, που δημιουργεί νευρικότητα, κατάθλιψη, τσακωμούς και άλλα κακά.

15. « εἶπεν δέ Σάρα πρός Άβραμ Ἰδού συνέκλεισέν με Κύριος τοῦ μή τίκτειν· » ( Γένεση 16,2 ) και « ἐθυμώθη δέ Ἰακώβ τῇ Ραχήλ καί εἶπεν αὐτῇ Μή ἀντί Θεοῦ ἐγώ εἰμι, ὅς ἐστέρησέν σε καρπόν κοιλίας; » ( Γένεση 30,2 ) και « … συλλαβοῦσα ἔτεκεν τῷ Ἰακώβ υἱόν. εἶπεν δέ Ραχήλ Ἀφεῖλεν ὁ Θεός μου τό ὄνειδος » ( Γέν. 30,23 ).

16. « Μή ἐπιθύμει τέκνων πλῆθος ἀχρήστων μηδέ εὐφραίνου ἐπί υἱοῖς ἀσεβέσιν· … κρείσσων γάρ … ἀποθανεῖν ἄτεκνον ἤ ἔχειν τέκνα ἀσεβῆ » ( Σοφία Σειράχ 16,1-3 ).

17. « … καί ἔδωκεν ὁ Θεός τῷ Αιμάν υἱούς δέκα τέσσαρας καί θυγατέρας τρεῖς » ( Παραλειπομένων Α΄ 25,5 ) και « ὁ δέ Κύριος εὐλόγησεν τά ἔσχατα Ἰώβ ἤ τά ἔμπροσθεν· … γεννῶνται δέ αὐτῷ υἱοί ἑπτά καί θυγατέρες τρεῖς » ( Ιώβ 42,12-13 ).

18. « … συνέλαβεν Ἐλισάβετ ἡ γυνή αὐτοῦ ( Ζαχαρία ), … οὕτω μοι πεποίηκεν ὁ Κύριος ἐν ταῖς ἡμέραις αἷς ἐπεῖδεν ἀφελεῖν τό ὄνειδός μου ἐν ἀνθρώποις » ( Λουκ. 1,24-25 ).

19. « ἐν γάρ τῇ ἀναστάσει οὔτε γαμοῦσιν οὔτε ἐκγαμίζονται, ἀλλ’ ὡς ἄγγελοι Θεοῦ ἐν οὐρανῷ εἰσι » ( Ματθ. 22,30 ).